na przestrzeni dziejów
W starożytności :
Okres historyczny w dziejach Egiptu rozpoczął się wraz ze zjednoczeniem dolnego i górnego państwa przez władców epoki predynastycznej. Cechą charakterystyczną periodyzacji dziejów kraju nad Nilem pozostaje podział na okresy, ze szczególnym uwzględnieniem panowania poszczególnych dynastii. Wynikało to z tradycyjnego sposobu datowania, a ten z kolei z wagi, jaką miała w starożytnym Egipcie monarchia. Rozkwit państwa możliwy był tylko i wyłącznie dzięki dobrze zorganizowanej administracji oraz silnie osadzonej w kulturze i religii władzy centralnej, nadzorującej prace irygacyjne, organizującej armię, politykę budowlaną i kultową. Od czasów panowania II dynastii władcę zajętego nadzorem nad armią i obowiązkami religijnymi w sprawach administracyjnych wyręczał wezyr. Był to urzędnik centralny (w okresie Średniego i Nowego Państwa dwóch, po jednym dla Górnego i Dolnego Egiptu), posiadający ogromne uprawnienia, zarządzający skarbem (polityka fiskalna), rolnictwem, sprawiedliwością i archiwami królewskimi. Wezyrowie mieli również bezpośredni nadzór nad nomarchami, zarządcami prowincji (nomów), na które podzielony był Egipt, oraz nad starszymi miast (ich obecność w źródłach świadczy o jakiejś formie samorządu). Filar administracji centralnej i terenowej stanowili pisarze, posługujący się na co dzień uproszczonym zapisem hieroglificznym zwanym hieratyką, a w okresach późniejszych demotyką, spisywaną na papirusie i drewnie.Podstawą administracji lokalnej były nomy (22 Górnego i 20 Dolnego Egiptu). Ten tradycyjny podział wykształcił się w czasach najdawniejszych i najprawdopodobniej odzwierciedlał zasięg możliwości nadzoru nad lokalną siecią kanałów nawadniających. W okresach słabości władzy centralnej nomarchowie zdradzali tendencje do uniezależniania się od centrum i przekształcania swojej władzy w dziedziczną (Pierwszy Okres Przejściowy).
W średniowieczu :
Okres w dziejach Egiptu obejmujący czasy od panowania bizantyńskiego do podboju tureckiego. Umownie rozpoczyna się on w roku 395, w którym doszło do ostatecznego podziału Cesarstwa Rzymskiego na wschodnie i zachodnie, a kończy wraz z upadkiem państwa mameluków w 1517 i rozpoczęciem panowania tureckiego. Jakkolwiek istnieje również tendencja do utożsamiania historii średniowiecznego Egiptu tylko z przedtureckimi czasami islamskimi. Wówczas nie wlicza się do tego okresu panowania bizantyńskiego (395–642), które było kontynuacją rządów rzymskich[1]. Historia Egiptu w średniowieczu da się podzielić na kilka zasadniczych i dość odrębnych okresów. W żadnym z nich nie istniało państwo stricte egipskie, choć w niektórych Egipt był ośrodkiem większych organizmów państwowych, które jednak opierały się na ludności napływowej.
Podboje arabskie :
Za czasów Mahometa, 622-632
Pierwszych kalifów, 632-661
Kalifatu Umajjadów, 661-750
W nowożytności i współczesności :
O kres w historii Egiptu zapoczątkowany umownie upadkiem państwa mameluków w latach 1517-1521 i trwający do czasów współczesnych. Przez większość tego okresu – aż do połowy XX wieku Egipt nie był niepodległym państwem, a o jego losach decydowały obce mocarstwa: najpierw Turcja, później przede wszystkim Wielka Brytania. W roku 1958 powstało państwo połączenia Egiptu i Syrii, którego prezydentem został
prezydentem został Gamal Abdel Naser. .W 1961 roku Syria wycofała się z unii, natomiast Egipt zachował nazwę Zjednoczonej Republiki Arabskiej aż do 1971. W zgodzie z przeprowadzonymi w marcu 1972 referendach w Egipcie, Libii i Syrii, 1 lipca oficjalnie powołano do życia Federację Republik Arabskich. Postanowienia tworzące federację nie weszły nigdy w życie. W marcu 1977 oficjalnie ją rozwiązano. W latach 2011-1013 w Egipcie odbywały się wszelkiego rodzaju protesty,rewolucje oraz zamachy.
Źródła : http://pl.wikipedia.org/wiki/Egipt#Ustr.C3.B3j_polityczny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz