Starożytny
Egipt to jedna z najstarszych cywilizacji powstałych w basenie Morza Śródziemnego. Aby w pełni poznać specyfikę i osiągnięcia tego kraju, niezbędne
jest poznanie jego religii, która była inspiracją dla ówczesnych budowniczych,
twórców kultury i nauki.
Egipcjanie byli wyznawcami religii politeistycznej, czyli takiej, która dopuszczała wiarę w wielu bogów.
Egipcjanie byli wyznawcami religii politeistycznej, czyli takiej, która dopuszczała wiarę w wielu bogów.
Warto podkreślić bogactwo egipskiego panteonu .Na samym
szczycie hierarchii egipskich bogów znajdował się Re (Ra) - bóg
tarczy słonecznej. Drugim bóstwem pod względem ważności był Ozyrys.
Pełnił on rolę opiekuna natury, a równocześnie boga świata umarłych.
Ważne miejsca w religii starożytnych Egipcjan zajmowali: Horus (opiekun
niebios i władzy faraona), a także bogowie dwóch stolic: Ptah (Memfis) i Amon (Teb). Wśród bogiń największą
czcią darzono Hathor oraz Izydę. Specyfiką egipskiego politeizmu
było zjawisko łączenia bogów. Wynikało ono z przemian politycznych.Zlokalizowanie stolicy całego państwa w Tebach przyczyniło się do
szybkiego rozwój kultu Amona i połączenia go z czczeniem
Re (Amon-Re). Cechą specyficzną wizerunków bóstw było ukazanie ich w
postaci zwierząt lub ludzi ze zwierzęcymi głowami. Należy
przypuszczać, że jest to pozostałość minionych kultów animistycznych.
Za sprawowanie kultu bogów odpowiadali kapłani. Z początku
to faraon był najwyższym kapłanem. Jednak z czasem funkcje
sakralne i polityczne zostały oddzielone i powołano osobny urząd
arcykapłan.
Świątynie,
obok królewskich pałaców i grobowców, były największymi budowlami, jakie
wznoszono w Egipcie. Egipcjanie wierzyli, że istnieje życie
pozagrobowe. Twierdzili jednak, że jest ono nierozerwalnie związane
z istnieniem ciała, w którym żyje dusza. Dlatego, by ocalić
je przed rozkładem, Egipcjanie rozwinęli skomplikowaną sztukę mumifikowania
zwłok. Wznoszono grobowce w celu zapewnienia doczesnym szczątkom spokoju.
Ich rozmiary i bogactwo wyposażenia świadczyły o pozycji
materialnej zmarłych. Na początku III dynastii zaczęto budować
wielkie grobowce, które stały się symbolem Egiptu, czyli piramidy. Jednak
nie stanowiły one wystarczającego zabezpieczenia ciał zmarłych
władców. Dlatego też rozpoczęto grzebanie faraonów w specjalnie
ukrytych grobowcach w tzw. Dolinie Królów. Mimo tych zabiegów już w
starożytności większość z nich została okradziona. Dlatego
też odkrycie w 1922 r. grobowca Tutanchamona - jednego
z mało znanych faraonów z czasów Nowego Państwa - stało
się wielką sensacją. Dzięki temu znalezisku mamy pojęcie o wielkości
darów grobowych, jakie składano wraz z faraonem do grobowca.
Mieszkańcy starożytnego Egiptu
mogli poszczycić się licznymi dokonaniami naukowymi. Na specjalną
uwagę zasługują sukcesy w naukach ścisłych - matematyce
i astronomii. Egipcjanie rozwiązywali zadania z geometrii (obliczanie
pól powierzchni) i algebry. Obserwacje astronomiczne pozwoliły
im na stworzenie kalendarza słonecznego i obliczenie długości roku
(365 dni, 12 miesięcy po 30 dni oraz 5 dni dodawanych
na końcu roku).Potrafili obliczyć dzień zaćmienia Słońca. Szczególnymi
osiągnięciami mogła poszczycić się egipska medycyna. Lekarze
wyspecjalizowali się według rodzajów leczonych chorób. Przy świątyniach
organizowano wielkie szkoły medyczne, w których przeprowadzano
tak złożone zabiegi jak np. trepanacja czaszki.
Dzisiaj sztuka i kultura tej
fantastycznej cywilizacji starożytnej są niezwykłą atrakcją turystyczną, każdy
marzy o zwiedzaniu piramid i zdjęciu obok sfinksa. Starożytny Egipt jest też inspiracją
dla twórców literatury i filmu. „Faraon” B. Prusa, czy „Egipcjanin Sinuhe”
M.Waltari są tego świetnym przykładem, kto nie zna filmów z mumią, czy królem
Skorpionem w tytule
.
Zabytki Starożytnego Egiptu
zawsze będą ogromną atrakcją każdego muzeum!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz